Ik ben dol op taal. En dol op Stephen Fry. En Stephen is dol op taal. Eén van mijn lievelingsfragmenten uit de begin jaren '90-serie 'A bit of Fry & Laurie' gaat over zijn liefde voor taal. Er zitten geweldige zinnen in (bedacht door Stephen) zoals:
"Language is my mother, my father, my husband, my brother, my sister, my whore, my mistress, my check-out girl... language is a complimentary moist lemon-scented cleansing square or handy freshen-up wipette. Language is the breath of God. Language is the dew on a fresh apple, it's the soft rain of dust that falls into a shaft of morning light as you pluck from a old bookshelf a half-forgotten book of erotic memoirs. Language is the creak on a stair, it's a spluttering match held to a frosted pane, it's a half-remembered childhood birthday party, it's the warm, wet, trusting touch of a leaking nappy, the hulk of a charred Panzer, the underside of a granite boulder, the first downy growth on the upper lip of a Mediterranean girl. It's cobwebs long since overrun by an old Wellington boot."
Ik kan uren naar die man luisteren :-)
(op Wikiquote vind je nog meer quotes uit 'A bit of Fry & Laurie', van zowel Stephen als Hugh).
Nu, twintig jaar later, heeft Stephen de vijf-delige documentaire 'Fry's Planet Word' gemaakt. Erg leuk! En leerzaam. En grappig..
Hier het eerste deel.
En, de scene 'A discussion of language' uit 'A bit of Fry & Laurie'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten