Prometheus

We zijn gisteravond naar Prometheus geweest. Als Alien(- en Predator-)fan moét je natuurlijk deze prequel van de Alien-films zien..

Ik had trouwens wel het idee dat er meer tijd en ruimte genomen had kunnen worden voor de (verdieping van) karakters en verhaallijnen, en dat Prometheus misschien (nog) beter uit de verf was gekomen als Ridley Scott er een mini-serie van had gemaakt. Maar dat mag de pret niet drukken; we hebben ons prima vermaakt :-)

Grappig: Prometheus is niet echt Oscar-materiaal, maar heeft net als The Matrix, The Island en Minority Report het effect dat je er samen bij het ontbijt lekker filosofisch over kunt na-bomen. Over óf er 'engineers' zouden kunnen zijn (die op hun beurt dan natuurlijk wel weer gemaakt zouden moeten zijn door God ;-)) en waarom ze ons dan gemaakt zouden hebben, en óf, en zo ja waarom, ze ons vervolgens ook weer wilden vernietigen..

Er zitten verschillende dingetjes in de film waarover je lekker kunt filosoferen en discussiëren. En, één van de gesprekken uit de film bleef me letterlijk bij; ik bleek het gesprek de volgende ochtend woord voor woord te kunnen herhalen. Het was het gesprek tussen de gedeillusioneerde wetenschapper Charlie Holloway en de android (robot dus) David. Hieronder de tekst.  
[after David takes a sample of the liquid he found in the vase, David finds Holloway looking drunk]
David: Am I interrupting? [indicating to the bottle he's holding]
David: Thought you might be running low. [David takes a glass from the shelf]
Charlie Holloway: Pour yourself a glass, pal.
David: Thank you, but I'm afraid it would be wasted on me.
Charlie Holloway: Oh, right. I almost forgot, you're not a real boy, huh?
David: I'm very sorry that you're Engineers are all gone, Dr. Holloway.
Charlie Holloway: You think we wasted our time coming here, don't you?
David: You're question depends on the understanding, what you hope to achieve by coming here?
Charlie Holloway: What we hope to achieve? Well, it's to meet our makers. To get answers. Why they...why they even made us in the first place.
David: Why do you think your people made me?
Charlie Holloway: We made you cause we could.
David: Can you imagine how disappointing it would be for you to hear the same thing from your creator?
[Holloway laughs]
Charlie Holloway: I guess it's a good thing you can't be disappointed, huh?
David: Yes, it's wonderful actually.

I love androids. Ze laten, in de gesprekken die zij in films met mensen hebben, zo scherp onze menselijkheid zien..

Michael Fassbender is trouwens geweldig als android David.
Grappig detail: het pak dat David op de foto hierboven aan heeft, is een exacte kopie van een uniform van Mao en zijn volgelingen.

Wat is ook weer geweldig vond, was dat Ridley Scott ook in deze (Alien)film een oersterke vrouw de hoofdrol laat spelen. De scene waarin haar kracht het sterkst en heftigst naar voren komt, is direct ook mijn favoriete scene van de film. Beetje luguber wellicht, die scene, maar wow.. wat een overlevingsdrang! Mocht je de film nog gaan zien: het gaat om de scene met Elisabeth Shaw in de med-pod, de ultamoderne automatische operatie-capsule die aan boord van het wetenschappelijke onderzoeksruimteschip Prometheus is.

#respect

Bekijk hieronder de trailer van de film.