Een volle werkdag onderwijs?

Geoffrey Canada, directeur van Harlem Children’s Zone (een instituut dat achterstandsgezinnen helpt ), pleit in The New York Times voor langere schooldagen en kortere vakanties. Wanneer kinderen een volle werkdag onderwijs krijgen, profiteren kinderen uit mindere milieus (die hangen dan niet meer doelloos rond op straat) daarvan én (alle) ouders, aangezien zij beter economisch inzetbaar zijn (geen opvangprobleem). "De extra schooltijd moet niet alleen besteed te worden aan taal en rekenen. Kunst en sport zijn minstens zo belangrijk. Niet het leren, maar de ontwikkeling van het kind moet centraal staan."

Vicki Abeles, advocaat en maker van onderstaande kritische film over de ‘prestatiecultuur’, is het daar niet mee eens. Het probleem zit volgens haar in de kwaliteit van het onderwijs, niet in het aantal uren in het klaslokaal. "Jonge mensen hebben tijd nodig om zich buiten school te ontwikkelen om creatief, fysiek, sociaal en emotioneel te groeien. Een groot deel van het leren gebeurt buiten de klas: met spel, lezen, gesprekken onder het eten, vrijwilligerswerk en bijbaantjes.” Investeren in naschoolse programma’s lijkt haar daarom een beter idee.

Journalist Annie Murphy Paul, die momenteel een boek schrijft over de wetenschap van het leren, is het met Abeles eens, maar ziet het wel als onderdeel van de schooldag. “Doe maar, die langere schooldag, maar gebruik de extra uren dan wel voor een dutje, vrij spel of het beoefenen van de kunsten.” Uit onderzoek blijkt volgens haar dat rust, beweging en creativiteit geen overbodige franje zijn, maar van cruciaal belang voor doeltreffend onderwijs. “Muziek, drama, tekenen en schilderen zijn goed voor de ontwikkeling van academische vaardigheden.” Ook voldoende slaap is volgens haar belangrijk. “De hersenen kunnen het geleerde dan consolideren.”

Interessante discussie. Laten we eens beginnen met de mogelijkheden voor kinderen om (meer) workshops / naschoolse programma's (binnen én buiten, cultureel én sportief, voor de persoonlijke ontwikkeling én gericht op het helpen van anderen) te kunnen volgen bij hun BSO. Als het maar niet te veel een moéten wordt.. Maar goed, ik geloof dat we als ouders dan eerst eens onszelf aan moeten kijken in de spiegel ;-)


Wil deze documentaire wel zien!