Nude motion

Vind ik leuk. Wat de Japanse fotograaf Shinichi Maruyama hier doet.

De laatste Blauwe Vinvis op aarde..

Mooi.

De film 'Requiem 2019' is een mix van fictie, animatie en muziek en is geregisseerd door zowel Sil van de Woerd als Rutger Hauer. De film draait om de laatste walvis op aarde, oog in oog met zijn grootste vijand; de mens, gespeeld door Rutger Hauer.

Hauer heeft al van jongs af aan een fascinatie voor walvissen en is Honorary Board Member van Sea Shepherd, de internationale non-profit organisatie die een einde wil maken aan het afslachten van oceaandieren en het vernietigen van hun leefomgeving. Hauer: "Het is zo achterhaald om walvissen te slachten en te eten. Alleen maar om dat men dat zo gewend is? Traditie? Kom op zeg. Mensen zijn de ergste beesten. Tijdens een kanotocht keek ik ooit letterlijk in het oog van een walvis. Dat zou ieder mens eigenlijk eens moeten overkomen…  We mogen ze niet vernietigen. Dat heeft gigantische gevolgen. Zo ontstond al snel het thema voor 'Requiem 2019'. Sil en ik moesten gewoon iets maken tegen de jacht op deze prachtige creaties."

De film, Requiem 2019, was 20 november voor het eerst te zien. Op het Playgrounds Audiovisual Arts Festival in Amsterdam. 



Requiem 2019 from Sil van der Woerd on Vimeo.

Ladekastjes

Gaaf vind ik dit. Verrassend.

Deze ladekastjes van Joel Escalona (ja, ze kunnen echt open ;-)) was voor het eerst te zien op de openingsexpositie 'Hecho en México' (Made in Mexico) van de Design Week México 2012 die begin oktober werd gehouden. 

De Mexicaanse productdesigner Joel maakt veel industrieel werk en ontwerpt daarnaast ook sieraden en luxury goods. Deze gave ladekastjes maakte in opdracht van Glocal Design Magazine en voor Masisa (fabrikant van o.a. mdf). 

Deze moet elke man hebben

Intelligente, inventieve & creatieve mannen met gadgets scoren hoog bij mij. En als ze dan ook nog handig zijn met hun handen.. ja, dan wil ik daar best eens mee verdwalen in het bos..

Moet ie natuurlijk wel deze Task One iPhoneCase hebben :-)

 

Vanaf april 2013 verkrijgbaar vanaf 60 dollar.

Catwoman

Sterk werk van de Franse illustratrice Bengal.

#catwoman

Mooi.

 

 

God's Loftstory

In Haarlo staat dit prachtige huis. Ow.. wat mooi... en wat een geweldige naam! 'God's Loftstory'

#subliem

Als je dan toch een kerk(gebouw van de Hervormde Evangelische Gemeente) gaat verbouwen, doe het inderdaad dan op deze manier :-)

Architecten Leijh, Kappelhof, Seckel en Van den Dobbelsteen hebben het levensmotto van de bewoners in het huis zichtbaar gemaakt: "Koester het kind in je. Blijf puur, bleef spelen, bleef ontdekken, en blijf een tikje ondeugend."
 
I love it.









 

 

  

 

 

Giambattista Valli 'Nappa' laarsje

Ehm.. en ei-gen-lijk wilde ik ook nog een héél klein beetje héél graag deze vragen, lieve Sint..

#dtv

The Frank Lamp

Het Thaise ontwerpbureau Pana Objects is verantwoordelijk voor deze geweldige bureaulamp.

#cute

#IwantOne 

Uakti

Ik luister nu naar 'Águas da Amazônia', de cd die de minimalistische componist Philip Glass bijna tien jaar geleden voor een balletgezelschap componeerde. Ik kreeg de cd afgelopen vrijdag van Walter cadeau. And I like it.

De klassieke, new age en jazzy nummers refereren ieder aan een zij-rivier van de Amazone rivier: de Tiquiê rivier, de Japurå, de Purus, de Negro, de Madeira, Tapajós, de Paru, de Xingu en natuurlijk de Amazone rivier zelf.

De muziek wordt uitgevoerd door de Braziliaanse band Uakti die hun muziekinstrumenten zo veel mogelijk zelf maakt. Hieronder de nummers 'Tiquiê river' en 'Japurå river' (deze laatste is met dwarsfluit). Ik vind ook 'Amazon river' erg mooi.

De naam van de band Uakti, komt van een legende van de Tucano-indianen die in het Noordwesten van het Amazone-gebied leven. 'Uakti' was een mythologisch wezen dat op de oevers van de Negro rivier leefde. Hij had gaten in zijn lichaam waardoor het, wanneer de wind er doorheen blies, prachtige muziek maakte waarmee hij de vrouwen van de Tucano verleidde.
Daar waren de mannen van de Tucano natuurlijk niet zo happy mee. En dus doodden ze hem, verbrandden zijn lichaam en begroeven hem in het oerwoud. Volgens de legende groeiden uit zijn overblijfselen de bomen van wiens hout de Tucano's hun fluiten maken. Tot op vandaag de dag is het voor Tucano-vrouwen verboden om de fluit te bespelen..  

Geweldig verhaal.

Ook een geweldig verhaal (traditie) is het gebruik van de Tucano-indianen om alleen te trouwen met iemand buiten de eigen stam (maar wel met iemand die ook tot de Tucano behoort) die een andere taal(!) spreekt dan jijzelf! De Tucano zien het zelfs als incest wanneer je met iemand zou trouwen die dezelfde taal spreekt als jij. Er worden 16 verschillende talen gesproken in het Noordwesten van het Amazone-gebied (waar de Tucano wonen), dus je hebt nog wel énige keus in een partner ;-) 

Elke Tucano is dus meertalig. Als man spreek je de 'voertaal' Tucano (die zo'n beetje door alle stammen wordt beheerst), de taal van je eigen stam (de stam van je vaders familie), én de taal van de stam waar je moeder vroeger vandaan kwam. Vervolgens trouw je een vrouw van een naburige stam, en dus een andere stam-taal, en je kinderen worden dus opgevoed met jouw stam-taal, haar stam-taal, en ze krijgen vast ook nog wat van hun oma (jouw moeder) mee van haar stamtaal. Iedere Tucano spreekt dus verschillende talen en wisselt vaak binnen een gesprek van taal (of soms binnen één zin). Dat kan ik alleen maar met Engels.. hahaha.

Cool.

Air ways

Vanavond met Walter naar 'Air ways' geweest. De moderne dansvoorstelling gaat over verlangen naar het hogere, de zoektocht naar waarheid en de spanning tussen wetenschap en religie.



Club Guy & Roni (choreografen Guy Weizman en Roni Haver) maakten deze dansvoorstelling voor de Duitse Tanzcompagnie Oldenburg. Twee jaar geleden werd het in een vliegtuighangar opgevoerd (zie trailer van het eerste deel van het stuk) en laai-end enthousiast ontvangen door pers en publiek. De 12 voorstellingen waren uitverkocht; meer dan 9.000 bezoekers zagen 'Air ways'.

En nu is het (exclusief) te zien in de drie grote Overijsselse theaters, waaronder De Spiegel.  Met de originele cast van Tanzcompagnie Oldenburg, het Nederlands Symfonieorkest en het Twentse koor Consensus Vocalis.
 
'Air Ways' wordt een multidisciplinaire voorstelling genoemd; dans, muziek en zang lopen in elkaar over. En dat gebeurde op een manier die Walter en mij aangenaam verrasten. Ik vond het wel een intensieve voorstelling. Er wordt namelijk vrij agressief gesprongen, gemusiceerd en gezongen. Met krachtige muziek van Arvo Part, opzwepende Latijns-Amerikaanse ritmes van Rosario Flores en een hysterisch (vond ik dan, hé) stuk met veel strijkers van Michael Gordon. O ja, én een nummer van The Eurythmics :-)

En er zit een naakt pas de deux in. Heel mooi, intiem, kwetsbaar. Bijzonder stoer van de dansers! Vooral omdat zij tijdens het dansen door twee lichtmannen met verrijdbare spots werden gevolgd/belicht. Toen het stel ook nog eens zonder muziek in stilte verder dansde, greep de kwetsbaarheid van de scene en de dansers me echt aan. Prachtig!

Bittersweet Bonham Carter

Zo maar. Omdat ik haar zo'n coole actrice vind.

Helena Bonham Carter

Spelt

Tja. Een gezonder alternatief moet natuurlijk wel een lékkerder alternatief zijn.. De kinderen vonden het speltbrood dat ik hen vanmiddag voorschotelde nou niet zo'n succes. 'Te droog' was het unanieme oordeel.

"Ja, maar" probeerde ik nog, "Je eet nu OERbrood! Dat verbouwen we al vanaf de steentijd!" en toverde via Google een Stenen tijdperk-schoolplaat tevoorschijn in de hoop wat avontuur en romantiek aan het brood toe te voegen. 
  

Maar zelfs het feit dat ik met een theatraal gevoel voor traditie de plakjes zelf van het brood zaagde, scheen totaal niet te appelleren aan enig historisch besef bij mijn kinderen. En ook niet bij te dragen aan een smeuïgger smaakbeleving trouwens. 

"Mag nu het normale brood weer op tafel? Dat is veel lekkerder.." smeekten ze.
"Ja, maar dit brood is .. is.. een soort SUPERbrood! Heeeeeel gezond. Zitten veel meer vitamines en mineralen in dan in gewoon brood. Daar word je heel blij van." 
"Blij?" fronsden ze.

Oke, oke, oke.. Zucht. Ik gaf op. En smeerde een royale laag Speculoos op hun Spelt-boterham. 


(Dan maar de rest voor Reinier bewaren.. 
 En ff vastleggen op foto..)

Caruth Boulevard Residence

  Sommige Texanen hebben wél smaak.. 

Zoals de eigenaren van dit huis. Zij gaven immers de in Dallas wonende architect Tom Reisenbichler de opdracht (en vrije hand) om dit prachtige en duurzame huis te ontwerpen.

Cool.