Lekker muziekje..

Was vanmiddag in een super lekkere mood. En daar paste dit nummer heel goed bij. In de file (file? I don't care; mijn humeur krijg je niet kapot :-)) en dan de volumeknop vol aan.
Ja, hij is al wel iets ouder, maar..wel lekker.

iWood

Oh this is so cool! I want one (voor mezelf..). Hier te koop.

Wordfeud verboden in De hetebrij

Mocht je het gemist hebben (maar dan ben je niet op Twitter geweest of naar de radio geluisterd..): bruin café De hetebrij in de binnenstad van Zwolle.
Uit de Stentor:
Elles Hetebrij van café de Hete Brij in Zwolle is het meer dan zat; er mag bij haar in de kroeg niet meer 'ge-Wordfeud' worden. "Het loopt echt de spuigaten uit. Soms zit de hele bar vol met mensen die Wordfeud spelen. Er wordt niet meer gesproken, er is geen interactie met de barman."

En dus heeft Hetebrij maatregelen genomen. Op een krijtbord in de zaak staat te lezen dat Wordfeuders niet meer getolereerd worden in de zaak. "Maar we spreken mensen er ook gewoon op aan", zegt ze. "Als je 'op je eigen kleine eilandje' dat spelletje wilt spelen, ga je maar thuis spelen. Hier zit je in een bruin café waar het gewoon gezellig moet zijn. Als iedereen dan met elkaar of met vreemden, zwijgend woorden probeert te bedenken én te leggen, dan blijft er van gezellige interactie niets meer over. Bedrijfsleider Patrick Hugen: "Het is hier nu zelfs zo ver dat ze tijdens een potje darten stoppen om even te 'wordfeuden'. Het moet gewoon ophouden."

Een jaar of vier geleden probeerde Hetebrij het mobiel bellen nog uit haar café te bannen. "We gaan natuurlijk wel met onze tijd mee en mobiel bellen lijkt inmiddels niet meer uit onze samenleving en dus uit de kroeg weg te denken. Hoewel je daar ook extremen in hebt. Staan ze midden in een telefoongesprek te zwaaien dat ze een biertje willen. Ik hoop dat dit spel gewoon een hype is die overwaait. In de tussentijd houden we het hier gezellig." Niet dat Hetebrij helemaal tegen het spelen van gezelschapsspellen is. "Je kunt hier gewoon scrabbelen en schaken of darten of een kaartje leggen. Maar dat doe je samen. Dan blijft het sociale aspect van een bruin café overeind."

Ach, wat een heisa. We vinden met z'n allen echt wel weer een nieuwe balans in het omgaan met nieuwe & social media. Etiquette-regels over het in gezelschap telefoneren, sms-en of met je iPhone/Android spelen, worden vanzelf wel meer geaccepteerd en geïntegreerd in ons leven. Daar hebben we geen 'hulp' van moraalridders bij nodig (hoewel ze natuurlijk wel een beetje gelijk hebben..).

Leuke staaltje pr voor je tent trouwens ;-) Het was zowel op Twitter als op de site van Bright te lezen, en het schopte het zelfs tot radio-item vanmiddag!

Met deze broche maak je (een verfrommelde) indruk

Gelezen op de site Bright: de frommelbroche. De 23-jarige Vlaamse ontwerpster Lore Langendries laat zich vooral ïnspireren door de bolpons. Een bolpons (een een staafje met een bol op het uiteinde) wordt door edelsmeden gebruikt om metaal een bolvorm te geven. Al eerder maakte Langendries de bolponsvorm na in porselein. om als hanger te fungeren voor een halssnoer.
 Maar haar Ponsal Broche vind ik echt leuk: de frommel in je blouse of T-shirt maakt deel uit van je broche! Niet de ring is het juweel, het is de combinatie van het zilver met je eigen kleding die het bijzonder maakt.

De ontwerpen van Lore Langendries zijn onder meer verkrijgbaar via de online gallery Moozeum of de pop-up shop in de Genkse C-Mine.

Retro-navigatiesysteem voor de Porsche 911

Porsche Classic is een divisie binnen het concern dat zich bezighoudt met restauratie van oude modellen, maar ook met het leveren van onderdelen. Zoals... een speciaal voor de 911 vormgegeven navigatiesysteem (geïntegreerd in de autoradio) die niet te fel afsteekt met de rest van de cockpit.

Handig: hij heeft ook een Bluetooth-functie, zodat je ook handsfree kunt bellen. Exclusief de montage kost dit juweeltje 726 euro. 

Geschikt voor 911-modellen vanaf 1974 en alle daarop volgende classics zoals de 924, 944 en 968.

Ben dol op vuur

Ik ben dol op een brandende open haard, vuurkorf, kampvuur, kortom alles waarbij vuur de ruimte krijgt (in een vorm waar ik veilig van kan genieten, natuurlijk). De contemporary ontwerpen van beeldend kunstenaar Anne Colombo spreken me dan ook zeer aan.  Ik kende haar werk al langer, maar zag in de Bright van deze maand weer één van haar kunststukjes staan: de tipi-achtige 'Stack' (zie hier links).

Deze vind ik ook mooi. Van brons..

 

Niks voor mij zo'n digitale schandpaal..

Mooi voorbeeld van hoe cultuur het gebruik van social media beïnvloedt: de Japanse ‘shame on you’-app Okite.

Het Japanse bedrijf Eureka heeft een app ontwikkeld voor mensen die moeite hebben met opstaan. De gratis app Okite (Japans voor ‘opstaan’) koppelt een alarmklok aan Twitter. Elke keer dat je op ‘snooze’ drukt, plaatst Okite beschamende berichten op Twitter. 

Op deze site staan een aantal voorbeelden van berichten die door de app via je Twitter-account in de wereld in worden gestuurd. ‘It covers everything from embarrassing fashion choices (“I’m wearing a sailor suit right now”) to the shamefully boastful (“The world needs more smart people like me”). But maybe the most condemning tweet of all from OKITE is “I can’t ride a bicycle.” 

Hm. Is die laatste opmerking speciaal voor Nederlanders gemaakt?? Tja, wat dan nog. Nederlanders zijn niet zo snel beschaamd, geloof ik. De app zou hier niet werken. Onder studenten maybe, als lachertje, maar zeker niet zo serieus functioneel als in Japan.  

Een volle werkdag onderwijs?

Geoffrey Canada, directeur van Harlem Children’s Zone (een instituut dat achterstandsgezinnen helpt ), pleit in The New York Times voor langere schooldagen en kortere vakanties. Wanneer kinderen een volle werkdag onderwijs krijgen, profiteren kinderen uit mindere milieus (die hangen dan niet meer doelloos rond op straat) daarvan én (alle) ouders, aangezien zij beter economisch inzetbaar zijn (geen opvangprobleem). "De extra schooltijd moet niet alleen besteed te worden aan taal en rekenen. Kunst en sport zijn minstens zo belangrijk. Niet het leren, maar de ontwikkeling van het kind moet centraal staan."

Vicki Abeles, advocaat en maker van onderstaande kritische film over de ‘prestatiecultuur’, is het daar niet mee eens. Het probleem zit volgens haar in de kwaliteit van het onderwijs, niet in het aantal uren in het klaslokaal. "Jonge mensen hebben tijd nodig om zich buiten school te ontwikkelen om creatief, fysiek, sociaal en emotioneel te groeien. Een groot deel van het leren gebeurt buiten de klas: met spel, lezen, gesprekken onder het eten, vrijwilligerswerk en bijbaantjes.” Investeren in naschoolse programma’s lijkt haar daarom een beter idee.

Journalist Annie Murphy Paul, die momenteel een boek schrijft over de wetenschap van het leren, is het met Abeles eens, maar ziet het wel als onderdeel van de schooldag. “Doe maar, die langere schooldag, maar gebruik de extra uren dan wel voor een dutje, vrij spel of het beoefenen van de kunsten.” Uit onderzoek blijkt volgens haar dat rust, beweging en creativiteit geen overbodige franje zijn, maar van cruciaal belang voor doeltreffend onderwijs. “Muziek, drama, tekenen en schilderen zijn goed voor de ontwikkeling van academische vaardigheden.” Ook voldoende slaap is volgens haar belangrijk. “De hersenen kunnen het geleerde dan consolideren.”

Interessante discussie. Laten we eens beginnen met de mogelijkheden voor kinderen om (meer) workshops / naschoolse programma's (binnen én buiten, cultureel én sportief, voor de persoonlijke ontwikkeling én gericht op het helpen van anderen) te kunnen volgen bij hun BSO. Als het maar niet te veel een moéten wordt.. Maar goed, ik geloof dat we als ouders dan eerst eens onszelf aan moeten kijken in de spiegel ;-)


Wil deze documentaire wel zien!

Tanken was nog nooit zo leuk..

Na een lange werkdag en al een flink stuk file achter de kiezen, rijd ik naar het eerstvolgende tankstation om te tanken. Hm. Weinig plek hier. Bij het linkerrijtje pomps staat een kapot busje, omringd door oranje pionnen, te wachten op de ANWB. Dan maar een pomp aan de rechterkant. Hm, mijn tankdop zit aan de linkerkant, niet aan de rechterkant. In z’n achteruit dan maar en aan de andere kant van dit rijtje parkeren. Maar aan de andere kant van het rechterrijtje staat al een hele grote vrachtwagen. Zucht. Wat nu? Nou, dan maar gewoon even keren.

Ik rijd mijn auto bijna tot aan het Esso-winkeltje, draai, en keer, zodat ik nu met m’n kont naar het Esso-winkeltje sta. Is vast onorthodox (ik heb het in ieder geval nog nooit een automobilist zien doen..), maar soms moet je wat. Ik trek mijn hakken aan (heb ik altijd uit tijdens het rijden) en stap zo normaal mogelijk uit de auto (alsof ik bij voorkeur altijd zo achterstevoren tank) en... kom erachter dat mijn tankdop toch niet linksachter zit, maar rechtsachter! Aaargh! Alsof ik me op dat moment niet al ‘blond’ genoeg voel, zie ik opeens de Esso-jongen vanuit zijn winkeltje elke beweging van mij met zijn havik-ogen volgen.. 

Snel stap ik in. Beschaamd. En terwijl ik mezelf in de veilige geluidsdichte cocon van mijn auto hardop moed in spreek dat ‘het niet uitmaakt wat andere mensen van mij of mijn geklungel vinden’, keer ik mijn auto weer. De Esso-jongen moet hebben gemerkt dat de snelheid waarmee ik dit deed, niet zozeer een bewijs was van goede rijvaardigheid-skills, maar toch vooral een uiting van frustratie.

Zuchtend stap ik voor de tweede keer uit. Motor uit? Check. Klepje van de tankdop ontgrendeld? Check. Autosleutels in m’n hand? Check. Portemonnee bij me? Check. Mij zul je niet meer op een stomme actie kunnen betrappen! Niet in de eerstvolgende vijf minuten tenminste.. Op wat geduw en getrek met de slang na, doorloop ik het tankproces zonder kleerscheuren. Lichtelijk vermoeid van een zo simpele handeling als tanken, loop ik in gedachten verzonken het winkeltje binnen. Als ik opkijk, kijk ik recht in de bruine ogen van de starende Esso-jongen. Schoorvoetend nader ik de kassa. Mijn zelfvertrouwen ligt in de kofferbak en mijn bravoure is een doodgereden konijn op de snelweg. De Esso-jongen kijkt me aan. “Eh.. je zag me zeker wel staan klungelen, hè?”, probeer ik met een zenuwachtig lachje. “Ach, dat busje staat gewoon in de weg, mooie vrouw.”  Huh? Zei hij nou...? Wat zei hij? Schaapachtig kijk ik hem aan om vervolgens op de automatische piloot mijn pincode in te toetsen. “Nou ja, eh.. ik was ook even vergeten dat de tankdop bij deze auto aan de andere kant zit.. Maar dat komt omdat ik een week een andere auto had, hoor!” “Wil je het bonnetje mee, mooie vrouw?” Zijn ogen laten me even los en dirigeren mijn blik naar zijn uitgestoken hand. Ik sla de bon af, blozend, alsof er een oneerbaar voorstel in zijn handschrift op staat. “Fijne avond, mooie vrouw,” grijnst hij. “Thanks. Jij ook” grijns ik terug.

Drie keer. Drie keer ‘mooie vrouw’... Opvallend licht loop ik naar mijn auto, start in één vloeiende beweging de motor, rijd elegant weg en schuif stralend weer aan in de file.

Mysterie van de (te) korte worst.. en hoe de pr-vrouw van Kips daar briljant op inspringt

Ik zat vanmiddag in de auto op weg naar huis te luisteren naar de Koen en Sander show. Daar schoof net een dame bij de heren aan tafel naar aanleiding van het worst-mysterie (zie filmpje hieronder). Het was de pr-vrouw/woordvoerder van Kips die van een collega had gehoord dat Kips leverworsten weer werden genoemd in de Koen en Sander show (het is namelijk de favoriete leverworst van Sander, en dat noemt ie dus ook vaak..). Dit keer overigens omdat Sander één worst ontdekte die, ondanks de vermelde 250 gram, kleiner/korter was dan de andere worst van 250 gram.

Anyway, wat ik dus stoer vond, is dat die dame van Kips, terwijl zij onderweg was van (een afspraak die dag in) Amsterdam naar Almelo, gewoon langs de studio rijdt, zich daar meldt en vervolgens heel naturel en vrolijk en sympathiek live(!) een uitleg/verklaring komt geven naar aanleiding van het worst-mysterie en vervolgens direct de aandacht rond het 'worst-mysterie' uitbuit door er vanuit Kips een actie aan te verbinden! Briljant stukje woordvoering, pr en marketing in 1!  

'Hoe Steve Jobs strips verpestte'

De Amerikaanse illustrator Tom Pappalardo zegt dat je vroeger tv kijkende of telefonerende mensen veel makkelijker kon tekenen dan tegenwoordig. Alles gebeurt nu namelijk met een tablet, smartphone, of nog kleinere en visueel minder eenduidige hulpmiddelen, zegt hij.  En daar door is de handeling minder herkenbaar.. En dat is de schuld van Steve Jobs.

Zie het grappige artikel op NRCNext.

Wangari Maathai is overleden..

Wangari Maathai, de 71-jarige Keniaanse milieuactiviste en winnares van de Nobelprijs voor de Vrede, is gisteravond in Nairobi aan kanker overleden. 

Ze was een warme en optimistische persoon met een intelligente visie op maatschappijontwikkeling. Maathai streed niet voor het milieu, maar ook voor de mensenrechten. En ze verhief haar stem tegen de dictatuur in haar land van president Daniel arap Moi voortduurde (1978 tot 2002).

Mooi: Maathai stratte in2006 de Miljard Bomen Campagne. Duizenden mensen over de hele wereld hebben sindsdien meer dan 11 miljard bomen geplant als onderdeel van de campagne, zegt de UNEP (milieuorganisatie van de VN).

Foto's appels plukken 24 sept. 2011

Zoals beloofd, de foto's van het geweldige ochtendje appels plukken.

Kijk hier of rechts onder 'pagina's'.

Kip, ik heb je

Toch mooi als je nieuwe talenten bij je man ontdekt.. in dit geval blijkt Reinier een uitstekende kippenvanger! De buurjongens hebben wel geholpen, maar Reinier heeft hem.. eh.. haar gevangen.

Foto's tapas-workshop van gister

Zoals beloofd, hierbij de foto's van de tapas-workshop van gister.

Klik hier of kijk rechts onder 'pagina's.

Gefeliciteerd met je kip..

Onze jarige buurjongen heeft vannacht een kip(!) van zijn vrienden gekregen.
 Zucht.
 Ziet er wel gezellig uit, hoor, zo'n scharrelend beest door je tuin. Maar a. zij maakte ons al om 06.00 uur wakker, en b. om blijkbaar bij te komen van een toch wel ruige nacht in de feestschuur bij de buren, scharrelt ze nu dus enigszins gestresst in onze tuin (zie foto hiernaast. Ik geef trouwens toe dat ze er op de foto niet zo gestresst uitziet. Maar goed, ik vind kippen al snel iets neurotisch hebben..).

Kijk, dat de buurtpoes geregeld een kopje komt geven als ik de loungestoel zit te lezen, a la. Maar een buurtkip die vanaf nu dagelijks op visite komt... ik weet niet, hoor...

Update: Reinier heeft net even geïnformeerd; de buurjongen heeft vijf kippen gekregen.. Hij schijnt ooit gezegd te hebben dat hij bang is voor kippen, en toen dachten zijn vrienden natuurlijk 'maar dat is een leuk cadeau! Lache man!'.

Die kippen zijn natuurlijk ook niet gek, en zij hebben zich zo snel mogelijk uit de voeten gemaakt vannacht en zich verspreid over de tuinen van diverse buren. In de hoop geadopteerd te worden, vermoed ik.. 

Customize je bonbons

Leuk idee van de jonge Franse ontwerper Elsa Lambinet. Via de site MocoLoco gevonden.


SWEET PLAY from Elsa Lambinet on Vimeo.

Henk van Stratens liefdesbetoon aan Laura Marling

O wat lief.. En zo heeeeerlijk geschreven.. (I love Henk van Straten). Hij schrijft over zijn ontmoeting met Laura Marling.

Hier te lezen. 



"En toen zat daar ineens een meisje. Hoogblond, klein en tenger van postuur, porseleinen huid, duistere ogen die de reïncarnatie van honderd tragisch ten einde gekomen koninginnen verraadden.

Ze knikte vriendelijk naar me en stemde haar gitaar − de gitaar die in haar armen zo groot leek, maar die tegelijkertijd een deel van haar lijf leek te zijn."

"Haar stem, laag en dramatisch en zacht en zwoel en kinderlijk en ingetogen en dat alles tegelijk, soms ineens met een zweempje Dolly Parton-eske country, dan ineens weer met Ierse folk, zonder daar één keer in door te slaan, zonder de suggestie ervan eigenlijk ook maar echt aan te wakkeren, nee, meer als een droom die je wel voelt maar niet te pakken krijgt. O, jongens toch. Laura Marling in dat witte licht met haar witte haar en haar witte huid, de wereld om haar heen donker en stil, en ik aan de zijkant van het podium, zo ontroerd dat ik een brok in mijn keel had, zo gegeneerd om mijn gestuntel in de kleedkamer dat ik mezelf wel van kant kon maken."

Jim Henson is the man

Toch nog even stilstaan bij de sterfdag van Jim Henson gisteren. De man was een genie.

Ik weet nog waar ik was toen ik hoorde dat hij was gestorven (in 2004). Ik zat in Polen (schoolreis) aan tafel te eten bij mijn Poolse gastgezin. Hadden we gelijk een onderwerp om (in gebrekkig Engels) over te praten.. He was loved by many.

Daar heeft J-Lo toch helemaal geen cookie voor nodig..?

Daar heeft J-Lo toch helemaal geen cookie voor nodig..?

Schattig

Ik heb veel vlinders en vogels gezien in de boomgaard vanochtend, maar deze (helaas) niet.. ;-)

Lekker dagje..

Lekker dagje vandaag, zeg! Vanochtend zijn we met een groep van ongeveer 20 mensen (waaronder een aantal ex-collega's van mij) in een oude (biologische) boomgaard in Hattem appels, peren en walnoten gaan plukken. De boomgaard (10.250 m2 waarvan 3000 m2 paddenpoel en 5000 m2 fruitboomgaard) is eigendom van Roeland Lensink en behoort tot het cultureel erfgoed van de Provincie Gelderland.



De boomgaard bestaat uit ongeveer 90 fruitbomen met appel, peer, pruim, kers- en walnoot-bomen, waaronder ook oude perenbomen van 80 jaar(!) Het was geweldig weer en het was echt heerlijk om buiten met z'n allen iets leuks te doen :-) Ik heb echt genoten. Zal morgen de foto's posten. O ja, Roeland heeft ook een leuke auto: een Citroën DS pallas uit 1972.

s' Middags was ik uitgenodigd voor een tapas-workshop bij Tapas Margarita op een woonboot in de gracht van Zwolle. Veel plezier gehad met de eeuwig jonge tante van Reinier die alles had georganiseerd en de vijf uitgenodigde (aangetrouwde) nichtjes! En natuurlijk, onder leiding van gastvrouw en kokkin Marga, heerlijk gegeten en gedronken.. Zal morgen de foto's posten.

Sterrenstof in m'n hoofd

O lekker.. Sterrenstof zit in m'n hoofd. Word ik toch zo vrolijk van :-)

'Internagelactisch'. Geweldig woord. Zou het ook gelden bij Wordfeud? 

Mooi strak, hoor, dat nieuwe hoofkantoor van BP!

Wauw, hier wil ik best ook wel werken! Jammer dat het helemaal in Rotterdam is.. Het nieuwe hoofdkantoor van BP is ontworpen door architectenbureau Group A.

Hush now my baby..

Net Judith in slaap gezongen (na het tweede hoofdstuk van 'Pinkeltje en de parels' aan haar te hebben voorgelezen). Elke avond zing ik als slaapliedje 'Hush now my baby' uit 'The prince of Egypt' voor haar.

Elke avond.

Het is het lied dat Jochebed zingt op het moment dat zij (en Mirjam) haar zoon (en broertje van Mirjam) Mozes in een rieten mandje aan de rivier toevertrouwt. Het lied van Jochebed begint op 2:30 min. 



Indrukwekkend: Ofra Haza, een Israëlitische zangeres van Jemenitische afkomst, heeft het lied 'Deliver us' (zie het fragment hierboven) in zeventien(!) talen gezongen. Ja, natuurlijk ook in het Hebreeuws. Je hoort een stukje Hebreeuws van haar aan het begin van het lied 'Hush now my baby'. 

'Prince of Egypt' is echt een geweldig goede en mooie film! Ook voor niet-christenen ;-)  Om de film zo nauwkeurig mogelijk te maken, is advies gevraagd aan 600 religieuze experts. In 2002 was Prince of Egypt de duurste animatiefilm die ooit was gemaakt en de film won in 1999 BFCA award voor beste animatiefilm en voor beste lied: 'When you believe') en won daarnaast de Oscar in datzelfde jaar voor beste lied.

Hiernaast zie je welke bekende acteurs allemaal meewerkten aan de animatiefilm (wie welke stem deed). Michelle Pfeiffer heeft trouwens haar eigen partij gezongen in 'When you believe'. Mooie stem!



De film is echt een aanrader. En niet echt geschikt voor jonge kinderen. Getuige bijvoorbeeld de beginscene (zie eerste fragment in het bericht) of de ijzingwekkende scene waarin bij de laatste plaag alle eerstgeborenen van de Egyptenaren (ook de zoon van farao Ramses) worden gedood.. I can still cry als ik deze scene zie. Mozes, die met Ramses van kinds af aan als broer is opgegroeid, is er ook kapot van.. Hans Zimmer, componist van de muziek van 'The Prince of Egypt', is werkelijk briljant.. Als hij ooit eens een (echt) requiem schrijft, koop ik dat direct, zonder ook maar één toon van te voren te hebben gehoord.

Doe es normaal man!

Hahaha!

Alleen de lieve kant, graag, van illustrator Ray Caesar

In de beschrijving op zijn blog over zichzelf, zegt illustrator Ray Caesar dat hij 'was born in London England in 1958 as the youngest of a very strange and sometimes frightening family.' Nou, dat verklaart wel zijn behoorlijk disturbing illustraties... (als je een zwakke maag hebt, moet je niet op zijn site gaan kijken). 

Terwijl hij ook zo mooi kan tekenen.. Zonde, toch, van zulk tekentalent, om van die sick illustraties te tekenen? Onderstaand een voorbeeld van zijn lieve/mooie/gezonde werk. Die magisch realistische uitstraling die hij zijn tekeningen mee geeft, vind ik echt prachtig. 

 

 

Concert-posters van Dr. Teeth and the Electric Mayhem

Nog altijd als ik oude(!) afleveringen van The Muppets zie, voel ik een heerlijke melancholie die me direct terugkatapulteert naar mijn kinderjaren. Zoals iedere dertiger was/ben ik gek op The Muppets! Ieder heeft wel zijn favorieten. Bij mij was/is dat natuurlijk miss Piggy, de (zichzelf ver)heerlijke(nde) diva die zich op hoge hakken met charme, stijl en lef door het leven slaat. Ubervrouwelijk, verleidelijk flirtend met allerlei mannen (terwijl ze zelf nogal jaloers is aangelegd), maar eeuwig verliefd op Kermit..
Sam de arend, vond ik trouwens ook altijd geweldig. Hij is in alles dé tegenpool van miss Piggy; een strikte, gortdroge man, bewaarder van normen en waarden. Ik had een zwak voor hem :-)

De rockband die altijd in The Muppets optrad, Dr. Teeth and the Electric Mayhem, heeft een geheel eigen trouwe schare fans. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de goed gedocumenteerde pagina over de band in de MuppetWiki waarin nauwkeurig is bijgehouden in welke aflevering ze (met welk nummer) optraden.

Ook een fantastisch eerbetoon vond ik onderstaande geweldige concert-posters (met de bandleden in de hoofdrol) die grafisch ontwerper Michael de Pippo heeft gemaakt! Juweeltjes.

VN zoekt naar Bruto Nationaal Geluk

Gelezen in de Trouw-rubriek Religie & Filosofie:
De Verenigde Naties beginnen deze maand aan een zoektocht naar Bruto Nationaal Geluk. In ons land pleit GroenLinks sinds enige tijd voor de invoering van het Bruto Nationaal Geluk, een index die tegenwicht moet bieden aan economische meetlinten.

Bhutan heeft al zo'n index. Een speciale commissie beoordeelt iedere overheidsbeslissing op haar geluksgehalte. Vreest de commissie dat een bepaalde nieuwe regel het volk ongelukkiger maakt, dan gaat het voorstel terug naar de ambtenaar die hem bedacht. Pas wanneer de regel letterlijk positief stemt, krijgt hij groen licht.

De Bhutaanse fascinatie sloeg onlangs over op de Verenigde Naties. Diens lidstaten besloten in juli om bij het streven naar sociale en economische ontwikkeling meer aandacht te besteden aan geluk en welzijn. Op een VN-bijeenkomst in New York worden momenteel de eerste ideeën uitgewerkt.

Mooi..

Hoewel geluk moeilijk te vangen is in definities, en daardoor moeilijk te meten, wil de USA zijn politiek al aan het vage begrip geluk toetsen. Zo zei de econoom John Keynes: 'I would rather be vaguely right than precisely wrong'. Keynes heeft bewezen: als ideeën ter wereld komen, zijn ze nogal ruw en behoeven ze aanscherping. Dat zou best eens het geval kunnen zijn met het idee dat geluk het doel is van landelijke politiek. Ofwel: beter een onvolkomen streven naar geluk dan helemaal geen streven.

Op mijn verlanglijstje..? Nou, nee, dank u.

Ik grapte laatst op Twitter dat ik overwoog om m'n kleine rode monstertje (Citroën C1) die ik een halve week van het autoschadeherstelbedrijf te leen had gekregen, voor mijn verjaardag (17 okt.) te vragen.

Onderstaand wanstaltig gedrocht lijkt ook wel gemaakt als verjaardagscadeau...! Voor een, door haar rijke daddy verwende, Saudische 'sweet sixteen' dan.

Ik dacht 'seriously, wie koopt dit nou?' En ik vroeg me af 'wie kwam überhaupt op het idee om dit te maken?' En natuurlijk dacht ik toen ook 'en wie zei vervolgens: "Ja joh, leuk idee, ga maar maken!"'.

Tot ik op Like Cool las dat deze Nano speciaal is gemaakt, in opdracht van Tata Goldplus Jewellery, om 5000 jaar edelsmidkunst (of hoe heet dat in goed Nederlands?) te vieren in India. 

Hij is dus 'echt'; er zit voor 80 kg aan 22-karaat goud op de auto en voor 15 kg aan zilver. En er zitten 10.000 edelstenen en half-edelstenen (ja, ook robijnen en diamanten) op de auto geplakt. 

Da's nog eens wat anders plakken dan een fruit- of bloemencorsowagen..


 

Eerste grote user-generated-film in NL

Ik hoorde vanmiddag in de auto op weg naar huis op radio 2 een item over de eerste grote Nederlandse user-generated-film die Paul Verhoeven gaat maken.

Van de NOS-site: "Paul Verhoeven heeft vanmiddag aangekondigd dat mensen zich kunnen aanmelden en materiaal en suggesties kunnen insturen, van de titelsong tot aan de teksten. Er hebben zich verschillende bekende scenarioschrijvers en filmmakers aangesloten bij het project, onder wie Kim van Kooten en Martin Koolhoven.

Er worden twee films gemaakt, één door het team samen en één door Verhoeven alleen. De film wordt in acht perioden van drie weken opgenomen en moet in mei volgend jaar klaar zijn."

Echt een leuk initiatief! Ben benieuwd naar het eindresultaat...

Dus... wil je een vliegende start maken met je film(productie)carrière? Kijk dan op de site van Paul Verhoeven hoe je mee kunt doen. Je kunt meewerken aan de film als scriptschrijver, filmer of casting director. Je kunt acteren, musiceren, regisseren, editen, componeren of de bijbehorende game ontwikkelen. Of je kunt ook gewoon stemmen en daarmee (mede) bepalen hoe de film zal verlopen.. 

100-11th Avenue in New York

Architectenbureau Jean Nouvel heeft in New York een 23-verdiepingen hoog appartementencomplex gebouwd. Met 1750 verschillende raamkozijnen..

Zowel van buiten als van binnen (zie hieronder) ziet het er fantastisch uit!
En... je kunt er nog een appartement kopen.. Wel een beetje duur:
-   2.350.000 dollar voor een appartement met één slaapkamer (met badkamer)
-   2.850.000 dollar voor een appartement met twee slaapkamers (met elk een badkamer)
- 22.000.000 dollar voor een appartement met vier slaapkamers (met elk een badkamer)