"En, hoe zit ie?"

Sommige mensen sporten, kijken een beetje tv, of brengen hun avond door met een boek. IK krijg een telefoontje van toneelvriendje André of ik even langs wil komen om de koelkast 'te passen'..

Nog gekleed in het jurkje en 12cm hakken die ik vandaag naar mijn werk aan had, bel ik bij hem aan. Hij gaat me voor naar de woonkamer. "Hier is ie!" zegt hij trots met opgestroopte mouwen en zijn handen in zijn zij. Glunderend kijkt hij naar het witte ding midden in de ruimte. "Klein genoeg om op te kunnen klimmen tijdens je koelkast-scenes." (ik moet namelijk een aantal keer in yoga-zit op de koelkast zitten..). "We moeten alleen even passen of je er ook IN kunt.."

"Eh...  oké." Ik neem de maten van de koelkast met enige zorg in me op en schop mijn hakken uit. Ik kijk André aan. Hij knikt bemoedigend. Ik maak me klein en ga gehoorzaam (zo galant als mijn jurkje het mogelijk maakt in deze positie) in de koelkast zitten. "En..?" vraag ik André een beetje benauwd om zijn verlossende oordeel. "Perfect!" juicht hij tevreden.

"Zal ik er een lichtje voor je in maken?" 

Ik schraap mijn keel. "Ehm, mja.. dat gaat die 8 min. in een koelkast straks vast een stuk comfortabeler maken.."