'Balanceren op de scheidslijn'

Ik ben zo iemand die graag overlijdensberichten leest. Ik weet niet wat het is.. de liefde die (uit het verdriet) van de nabestaanden spreekt, het intieme kijkje in de (opbouw van de) familie en vriendenkring van de overledene, de manier waarop een volkomen onbekende man, vrouw of kind opeens heel dichtbij lijkt, omdat je een stukje van de levenswandel, karaktereigenschappen en passies van zo iemand even kort meekrijgt.. #voyeurismemetbrokinm'nkeel

Het zal je niet verbazen dat ik ook fan ben van de NRC Weekend-rubriek 'Het laatste woord', waarin iemand die nog maar kort te leven heeft, terug- én vooruitblikt. Het zijn eerlijke, ontroerende portretten van gewone mensen. Gewone mensen die, met de dood zo nabij, mij keer op keer verrassen door hun kracht, hun kwetsbaarheid, hun wijsheid en relativeringsvermogen. Heel inspirerend. Indrukwekkend. #stilvan

Dit weekend was ik extra onder de indruk. Geïnterviewde was dit keer Johan van Breukelen. Johan weet sinds september 2011 dat zijn darmkanker terug is, met uitzaaiingen in de longen. Prognose: geen kans op genezing. En het is onbekend hoe lang hij nog te leven heeft. Twee weken geleden nog is een hersentumor bij hem verwijderd..

Johan is beeldend kunstenaar (veel fotowerk van mannen), tekstschrijver, inhoudelijk leider bij Stichting Mannenwerk (voor persoonlijke groei van mannen) en hij ontwikkelt kleinschalige creatieve projecten. En, voor mij is hij ook filosoof.. En nee, niet alleen omdat hij Eckhart Tolle aanhaalt ;-)

Zelfportret van Johan

Johan is zelf wijs. Zegt prachtige dingen, zoals: 

"Leven met het besef van eindigheid is mij niet onbekend. Ruim twintig jaar geleden ben ik als begeleider intensief betrokken geweest bij groepen rondom HIV en aids. Ik zag dat veel mensen, met de dood voor ogen, intensiever en bewuster gingen leven. Ze waren in staat het alledaagse gedoe te ontstijgen en contact te maken met waar het echt om ging. Overal ontstonden netwerken van concrete liefde: van mensen die voor elkaar gingen zorgen, elkaar wilden dragen.

Toen heb ik geleerd wat het betekent  ‘te zijn met wat er is’ en ‘te doen wat je te doen staat’. Ik heb de potentie ervaren die in mensen zit als het werkelijk erop aankomt. Hier heb ik opnieuw besloten dat ik niet eerst de dood aangezegd hoef te krijgen om met meer bewustzijn te leven." 

Wow

"In onze samenleving zijn mensen vaak verontwaardigd of geschokt wanneer iemand ongeneeslijk ziek blijkt te zijn en sterft. Alsof het iets is wat niet zou mogen gebeuren. Bij ons is de dood niet meer zo vertrouwd als in andere culturen. In het dagelijks leven wordt de dood vaak ontkend. 

De naderende dood is voor mij niet beangstigend, zwaar, verdrietig, of onbarmhartig. Ik voel me bevoorrecht en gezegend dat ik tijd en ruimte heb gekregen me erop voor te bereiden. Ik probeer bevriend te zijn met wat zich aandient, met wat voorbij komt in mijn leven."

Wow..

Mijn lichaam wordt steeds meer aangetast, sowieso al door te leven, en nu ook door de kanker. Wanneer het fysieke ongemak gaat toenemen, zal ik daaraan nog best een klus krijgen. Mijn lichaam zal uiteindelijk aftakelen en vergaan. Alles wat leeft en vorm heeft, gaat voorbij. Als je niet te veel vasthoudt aan die vormen ontstaat daarachter ruimte, en eeuwigheid."

Wow...

 "Ik haal, zoals altijd, energie en plezier uit het creëren van beelden, teksten, uit ontmoetingen, uit samenwerking met andere kunstenaars. Ik maak plannen voor de nabije toekomst en ben tegelijkertijd op elk moment bereid het leven los te laten. Op die scheidslijn balanceer ik. Dat voelt avontuurlijk, spannend, een beetje gevaarlijk, en vooral: heel levendig. En dat levendige maakt het ook feestelijk. Ik kan het iedereen aanraden.’

Wow....

'Aangeraakt'. Een filmproject dat Johan van Breukelen maakte met Dzul Sungit en Trio Thijs.

Meer info over deze film.